اثر سطوح مختلف موننسین در جیره دارای سویای اکسترود شده روی تولید، ترکیب و پروفایل اسیدهای چرب شیر گاوهای شیری

    این مطالعه جهت بررسی اثر استفاده از مکمل موننسین در جیره­ی دارای دانه­ی سویای اکسترود شده به عنوان منبع اصلی پروتئین روی مصرف خوراک، تولید و ترکیب شیر و پروفایل اسیدهای چرب شیر انجام گرفت.  شش رأس گاو هلشتاین سه بار زایش کرده با میانگین وزن (31±627) کیلوگرم و با میانگین روزهای شیردهی (20±81) در قالب طرح مربع لاتین چرخشی (گردان) 3×3 به سه جیره­ی آزمایشی اختصاص داده شدند.  هر دوره­ی آزمایشی 21 روز طول کشید، 14 روز دوره­ی سازش پذیری و 7 روز داده­ها جمع­آوری شد.  جیره­ی اول، جیره­ی پایه به صورت TMR دارای 50 درصد علوفه و 50 درصد مخلوط کنسانتره بر پایه­ی ماده­ی خشک بود.  جیره­ی دوم شامل جیره­ی پایه به اضافه­ی 24 میلی­گرم موننسین در کیلوگرم ماده­ی خشک جیره بود و جیره­ی سوم جیره­ی پایه به اضافه­ی 30 میلی­گرم موننسین در کیلوگرم ماده­ی خشک جیره بود.  استفاده از موننسین در جیره­ی دارای دانه­ی سویای اکسترود شده اثر معنی­داری روی DMI، FCM و پروتئین شیر نداشت (05/0P>).  تولید شیر به وسیله­ی تیمارها تحت تأثیر قرار گرفت (05/0>P).  استفاده از موننسین غلظت اسید استئاریک (18:0) و اسیدهای چرب اشباع را کاهش داد (05/0>P) و غلظت 18:2n-6 و USFAs افزایش داد (05/0>P).  تیمارهای آزمایشی اثری روی غلظت اسیدهای چرب کوتاه، متوسط و بلند زنجیر نداشتند (05/0P>).  اگر چه استفاده از 24 میلی­گرم موننسین در هر کیلوگرم ماده­ی خشک جیره­ی دارای دانه­ی سویای اکسترود شده غلظت c9, t11- CLA را افزایش داد اما از لحاظ آماری معنی­دار نبود (05/0P>).